Onu güzel anlatamaz düşündüyüm satırlar.

Ana olmaz bize her bir "yavrum” diyen güzelden,

Çünkü onun hilqetinde[1] ayrıca bir füsun var.

Başka alem yaşamadım böyle güzel biçimde,

Onu kimse güzelliyin cilvesinde yaratmış;

Ana, ana... çiçekli bir fidandır ki, içimde

Ta ezelden kök salarak, yüreğimde boy atmış.

O fidanı bazi vakit istiyorum çekerek,

Koparayım göğüsümden, fakat onda varlığım

Sızlayarken, sanki bir ses kopub ince ve titrek

Bir lisanla söylüyor ki: – Bana deyme, yazığım[2]!

Çünkü seni ben besledim, ben büyütdüm, okşadım,

Söylediyin sözler ki var beşiğinin üstünde

Okuduğum türkülerin gölgesidir, evlatım!

Bana mahsus yapraklar var her kitabda, her dinde.