FIDAN VEZIR KEYANI.

MİKAYIL MÜŞVİQ.

HAYAT SEVGİSİ

Ah, ben günden-güne şu güzelleşen

Işıklı dünyadan nasıl vazgeçim?

Bu yerle çarpışan, gökle ellleşen[1]

Dostdan, aşinadan nasıl vazgeçim?

Dönme bir şebneme yaz[2] seherinde[3],

Gönül, güneş gibi parla yerinde!

Göklerin laciverd eteklerinde

Giden bu kavgadan nasıl vazgeçim?