FIDAN VEZIR KEYANI.

HUSEYİN ARİF.

(1924-1992).

ANALAR. 

Öyle ki yavrular gelir dünyaya,

O günden hey ölçüp biçir analar.

Şarkı da söylüyor, şiir de diyor,

Besteci analar, şair analar.

Katlaşır azapa o bile bile,

Yaşıyor sırrını salmadan dile.

Makam olur kaldirib ağıtı bile,

Şerbetin yerine içir analar.

Unutup yılların yorgunluğunu,

Hayatta huzuru, evde uykunu.

Neşenin azını, gamin çokunu,

Yükün ağırını seçir analar.

Alnında zamanın açtığı kırış,

Başına kar dökür, kar eleyir kış.

Ateş sıcağından aralanmamış,

Suyun soğukundan geçir analar.

Kendim de bilmem ki, Hüseyin, niye,

Başımın dumanı çekilir göke.

Toprakmı anasız kalmasın diye,

Toprağın koynuna göçür analar.