–       Ата, мен (бен) де дцшменин (дцшманын юнцне чыкарак) эаршысыны кесерек, онун бизим торпаьымыза (топраьымыза) айаэ (айак) басмасына имкан вермейен бир даш (таш олмак) олмаэ истерем, - дийе чожуьа юзэц олмайан кат иййетле бу келимелери сюйлейен Азер эюзлерини ифтищарла бабасына дикмишди ки, Тцрканын сеси дуйулду.

–       Жаваншир, ушаьын башыны беле эара-эура фикирлерлер долдурма (чожуьун аклына бюйле карамсар фикирлери сокма)! О бу жцр (тцр) меселелер щаээында (щаккында) дцшцнмек цчцн (ичин щенцз чок кцчцк) щеле чощ балажадыр, - дийе йцреьине корку дцшен ана ешини азарлады…

–       Сана не олду, кендине эел. Сенин юлмеьине изн вермем! Сен юлцрсен, шурда ойнамаьа бир кимсем калмаз. Калк айаьа, калк! – дийе нерденсе узакдан кадынын колундан вар эцчц иле чекерек ону уйандырмаьа чалышан чожуьун сеси дуйулду. Зорла кендине эелен Тцркан эюзлерини ачса да, щарекетсиз бир шекилде узана калмыш ве кыпырдамаьа биле жесарет етмийорду.

–       Менден не истейирсен (бенден не истийорсун)? Нийе мене (бана бу кадар) бу эедер езаб верирсен (ишкенже едийорсун)? Сенин кими (эиби кцчцжцк бир чожукда) балажа бир ушаэда бу бойда кин щардандыр (нерден)? – дийе соран Тцркан сонра кенди сорусуну жевапландырарак: - Теежцблц (таажжцплц деьил) дейил. Мени (бени) де бурда тек (шурда йалныз быракыб эитсейдилер) эойуб эетсейдилер, мен де (бен де) инсанлара эаршы (каршы) бу жцр эеддарлашардым (бу тцр каты олурдум). Амма сен бизи дцшмен (дцшман) эюзцнде эюрмекде сещв едирсен (щата едийорсун). Мен ки сене валидейнлерини (сана анн-бабаны булмакда йардым едежеьиме) тапмаэда кюмек едежейими сюз вердим. Нийе сен мене инанмырсан (бана инанмыйорсун)? – дийе чожукла анлашма йапмайы чалышан кадыны онун жевапы даща да шашыртды.