–       Инанмыйорум, сана инанмыйорум! Бираз юнже бир аркадашыныз шура эелди. Бени бурдан чыкармак истейирмиш меьер, бени кандырып о эавурлара теслим едежекди. О буну бежеремеди, бен эавурлара теслим олмам! – сюйлейен чожук юнже кадына мейдан окуйор, сонрайса сесини кысарак: - Бен она зарар вермек истемийордум. Анжак бен ондан коркдум, онун ичин де онун йцзерине йыланлары салдырдым. Онлар ону цркцтмели идилер, факат шу абталлар ону ысырдылар. Сизлерден диьери исе дцшманларын бана вармасы ичин эемилере сийнал вермеьи дцшцнмцшдц. Бен ону да итмеье мечбур олдум. Бен онлара кютцлцк йапмак истемездим, ама беним башка чарем йокду! – дийе о кедерли бир тарзда шикайет етсе де, онун конушдуклары Тцрканы кютц еткиледиьинден о нюбети канаата эелди. «Ушаьын (чожуьун) узун мцддет (сцре) тек эалмаэдан (йалныз калмакдан) аьлы чашыб (аклыны качырмыш). Онунла бир эедер ещтийатлы олмаэ (бир кадар ищтийатлы олмак эерекир) лазымдыр».

–       Биз ки сене юзэе дейилик (сана йабанчы деьилиз), достумузун ежнеби дилде данышмасы (конушмасы) да онун эавурлурла елбир олмасындан щебер вермир (берабер олмасындан щабер вермийор). Бура бащ (бана бак), оьлум, сенин щейат щекайен (щайат щикайен) мене мелум дейил (бана малум деьил). Баша дцшцрем (анлыйорум), сени бурда терк едиблер (етмишлер), беле бир везиййетде (бюйле бир дурумда таби ки) тебии ки, инсанлара эаршы (каршы) инамы эоруйуб сащламаэ (корумак) чощ четиндир. Амма бизден сене зерер (сана зарар докунамаз) деймез, оьлум. Ексине (билекис), сен бизе етибар (итибар) етсен, биз сени ананын йанына апарарыэ (эютцрцрцз), сизи бири-биринизе эовушдурарыэ (кавушдуруруз). – дийе кадын чожуьа доьру сцрцнерек, она докунмайа жещт етмишди ки, оьлан йениден кюшейе сыкышарак:

–       Бени кандырмыйорсун, де ми? Пеки сенин кайыкын вар мы? Йоктурса, бен сени шурдан быракмам! Быракмам! Шурда йалныз калмакдан быкдым бен, сен де бенимле калырсын, шурда икиликде эцзелже эечиниб эидериз, беним де жаным сыкылмаз….- дийе оьлан она кенди истеклерини ифаде етсе де, сонра ески заманлары щатырлайырмыш эиби: - Бен онлардан качыб шурда сакландым, бени булмайажакларыны саныйордум. Факат онлар бени бурда да йакаладылар, ач сусуз бана ишкенже еттилер. Онлар бана бир йудум суйу биле кыймыйордулар! Бир йудум су. Бир йудум суйа юйле ищтийачым варды ки. Сенде су вар мы? Бана бир йудум су вер, не олурсун, бир йудум! – дийе еллерини кадына доьру узатарак она йалварыйорду. Шу щикайеден дуйэуланан кадын чожуьа юйле йцрекден ажыды ки, о да елини она доьру узатарак онун буз эиби соьук еллеринден йапышды, сонра исе ону кендине доьру чекерек она каранлыкдан айдынлыьа чыкарды. Алты морармыш ве кин ифадесини кендинде бирикдирен ири йешил эюзлер, жылыз вцжут, йыртык ренэи авазымыш эюмлек, чожуьун белине сарынмыш кирленмиш кырмызы кушак, кырмызы фес, бейазы качмыш жораплар ве ески бир чарык. Бу сащненин юнцнде дещшет ичинде калмыш кадын атылыверерек йцзе цсте эирише доьру сцрцнмеье башлады. Бу дефа да ону чалйака еден мущкем еллер ону сцрцйерек вар эцчц иле боьмаьа башламышды ки, артык байылмак цзере олан Тцркан кенди-кендине: 

–       Мен (Бен) бурайа эирмезден (эирмеден) еввел (юнже) дерман ичмишем (илач ичдим). Мени эара басыр (бен щайал мейал эюрцйорум), - сюйленийорду ки, бу сефер де узун еллер ону деренин деринлиьине чекерек быракды. Шу ан зулметден чыкан варлык онун башы йцзеринде дурарак йешил эюзлерини онун эюзлерине юйле дикди ки, кадын инлемекле кендинден эечди…..