–       Сен де щер кес эиби йаланжысын! Икийцзлц, рийакар бирисин! О дцшман елинден юлсе де, садеже бу дцнйасыны ащирет дцнйасына деьишмишди. Сенсе ону инкар етмекле, ону щатыраларда йашамак шансындан биле мащрум еттин! Сен онунла илэили щатыралардан качынмакла шунунла кендине теселли булажаьыны занн етмишдир, юйле ми? Ажы чекмек сана зор эелди. Анласана, ону щатырламазсан, онун аныларда йашамасы сона ерир. Сен, йалныз сен талищинле барышып ону карамсар деьил, эцлерйцз анмаьа девам етмекле она икинжи щайат бащшеде билирсин! Йалныз сен! Факат сен ажизсин, юйле бир мазлум щалин вар ки сенин! Инсанларын щислети иште шу! Иблис сизин кендинизде, ичинизде, бцтцн рущунузу сармыш, сизсе ону кенарда арыйорсунуз! Уьрадыьыныз бцтцн белаларда, йакынларынызын юлцмцнде биле бир сучлу булмайа чалышыйорсунуз, щатта инсан ежели иле юлцрсе биле эене де сучлу арамакда девам едежексиниз. Резил варлыклар! Танрынын щцкмц мцзакире едилемез! Юлцме каршы мцнасебетинизи деьиширсинизсе, йалныз о заман дурумун щич де фежи олмадыьыны анларсыныз. Сен, сен ону эюзцнцн юнцнде дири-дири атешлер ичинде каврулан эцнцнц щатырлыйорсун, пеки онун сизинле бирликде пайлашдыьы севинчли анлар щатиринде ми?! Нерден? Сен кенди чожуьуну бюйле бир лутфдан мащрум етмишсин, щеле утанмадан бана йардым етмейе калкышыйорсун! Сана итибар етмеье деьер ми?! Асла! Асла! Енэин семаларда адалет арайан варлык, Аллащын кендине бензер бир йаратыьы эиби, кендине еш бир эцч сащипи эиби адалетин йерини булмасы ичин не йапдын?! Мцжаделе биле етмедин, шу дурума каршы диренмедин, юйлеже мазлум варлык эиби еллерини саллайып эюзлемжи олмаьы тержищ етдин! Не йазык йа, не йазык, цмитлерим боша чыкды, сенде не кадар да йанылмышым!– дийе оьлан баьырыйор, кадын исе онун шу ажы келимелерини дуймамак ичин кулакларыны капыйорду. Факат бу сес бир кере де онун кафасында чынлады ве о буна тащаммцл едемеден баьырды:

–       Сус, сус! Мен баламы (бен йавруму) инкар етмедим! Она жаным феда олсун! Оьлум,  оьлум….- дийе кадын дурмадан сызласа да, Мещмет акылалмаз щызла кадынын каршысында пейда олуб ону сымсыкы сарылды ве щырылтылы сесле фысылдады:

–       О заман щатырла ону, инамын сана дюнсцн! Унутма, эцчцн иманында ве инамындадыр! Онлары кайб етмек елде етмекден даща зор. Юлцмцн сон олмадыьына инан, чожуьунун щер заман баш ужунда олажаьына, сени щер адымда такип едежеьине инан. Инан шуна, бцтцн калбинле инан. Онун йцзерине чичек эютцрежеьин бир мезарынын олмадыьына да сакын теесцф етме. Инсанын щатырасы ташлара, мезарлара деьил, анылара казынмыш. Вцжутумузун – бизим йер йцзцнде мевжут олмаьымыз ичин бир весиле олдуьуну, рущумузун исе ебеди йашадыьыны ве юлцмсцз олдуьуну анла. Шуну алэыладыкжа сен чилели цзцнтцден куртулажаксын ве кендине оьлунла диьер бир алемде булушмак шансыны таныйыжаксын. Унутма, юлцм щайатын сону деьил, о узун ве ебеди йолун башланэыжыдыр. Рущумуз исе онун истеьине раьмен беденде чырпынан бир йавру кушу, пармаклалар аркасына атылан бир есирдир. О сана эюклерден индирилмиш кутсал бир еманетдир, она кыйма, ону бюйле кыйметтен дцшцрме! О йалныз йарадана дюнмекле щцрийетине кавушажак, зира биз нерден эелмишиксе, орайа да дюнежеьиз. Танрынын щер кес ичин йаздыьы алын йазысы вар, ондан фазласына цмит едемезсин, йалныз она йаклашмакла щайатыны ийилиье доьру деьише билирсин, азизлерини щатырладыкжа юлцме эалип эеле билирсин, онлара бу щайатда йашата билирсин. Сакын пес етме, йаша ве щер дакиканын деьерини бил, щакк иши уьрунда мцжаделе вер! Сонучун насыл олажаьыны кендине дерт етмеден щакк сесинин щер кес тарафындан ишидилежеьи эцне кадар мцжаделе вер! Биз юлмейежеьиз! Дцшман юнцнде бир ан олсун бойун еьмейежеьиз. Онлар тцм чабаларына раьмен буна муваффак олмайажаклар. Едалети саьлайана кадар, сон нефесимиз вцжутумузу терк едене кадар мцжаделе вережеьиз! Рущун эцчц иле ирадемизи бир кимсе кырамаз, бизлердер чаламаз! Йашайажаьыз, артажаьыз, не кадар ки шанлы еждатларымыз – биз тцрклери белалардан коруйарак бизи йашамак кувветини бащшеден Бозкуртларын дуалары кулакларымызда чынлыйор, залимлер бизим цстемезден эелмейежеклер! – йцжеден бу сюзлери сюйлейен оьланын сесинин еткисинден ташлар йеринден ойнады. Щавада канат чалан мартылар, фыртына, йаьмыр щепси бир анлык дурду. Чекисизлиьи елде еден Тцркан, корку щисинден курлтуларак Мещметин вцжутуну коллары иле сарды, онун рущу щузура кавушду ве о эечмише дюндц. 

–       …Мени щара апарырсан (бени нерейе эютцрцйорсун, анне), ана?

–         Бабанын йанына (дедене), баласы (йаврум). О сенинле эюрцшмек истейир (булушмак истемиш).

–       ....Ана, мен (бен) щер шейи билирем (билийорум), баьышла, амма мен (бен) сенин атамла (бабамла) данышыьына эулаэ асмышам (конушманы динледим)….Бабанын (деденин) евине мерми дцшцб (дцшмцш)… ве о аьыр йараланыб (йаралынмыш). О юлцм айаьындадыр, елеми (юйле ми)?

–       …Оьлум, онун юмрц бура эедер (кадар) имиш, не едек (еделим)?